Lieve Hasselaren en Hesselossen, lieve bezoekers van deze mooie stad,
In 1626 kwam ik, samen met twee andere grauwzusters uit Diest, naar Hasselt. We deden dat op uitnodiging van Herman Vander Ryst, pastoor aan het Hasseltse begijnhof en stichter van ons klooster. Op zijn ziekbed herinnerde hij zich dat hij in zijn studententijd in Leuven gezien had hoe kloosterzusters instonden voor de ziekenzorg.
In zijn testament voorzag hij daarom een rente van 150 gulden voor zusters die zich in Hasselt wilden vestigen en er voor een kleine vergoeding zieken zouden verzorgen. Hij dacht daarbij aan de grauwzusters uit Diest, omdat zijn nicht daar in het klooster leefde.
Je moet weten dat de ziekenzorg in het middeleeuwse Hasselt in eerste instantie door de stad werd verzorgd. Zo was er vanaf de vijftiende eeuw een stadsdokter en een stedelijk gasthuis. Daarnaast werden medische zorgen verstrekt door barbiers, chirurgijns en medicijnmeesters.
Aangekomen in Hasselt bekommerde ik mij samen met de zusters van mijn gemeenschap om de vele pestlijders en slachtoffers van dysenterie.
Drie jaar later, toen onze betreurde overste Maria Wirix zelf bezweek aan de pest, kreeg ik de verantwoordelijkheid om onze gemeenschap te leiden. Om de drie jaar hielden we verkiezingen om een nieuwe Zuster Overste aan te duiden, maar blijkbaar genoot ik een bijzonder groot vertrouwen van mijn kloosterlingen, waardoor ik mijn taak 30 jaar lang zou vervullen.
Onze huisvesting in het zogenaamde pesthuis was armoedig, maar in die donkere dagen van ziekte en tegenslag bleef ik me - naast mijn zorg voor de zieken - inzetten voor het welzijn van mijn zusters. Zo liet ik in 1631 bijvoorbeeld een fornuis installeren in het washuis, en zette ik andere stapjes en stappen om onze leefomstandigheden te verbeteren.
Enkele jaren later kregen we een schenking van maar liefst 2000 gulden van Petrus van Hilst. Dat zette ook andere weldoeners aan om schenkingen te doen, waardoor we konden investeren in de bouw van een kerk en de bouw van een eerste kloostervleugel met een grote kelderruimte, een refter, een sacristie, een gastenkamer, een werkhuis en acht cellen, voorzien van dekens en rekken voor kleren. Later volgden nog een kapel en ommuurden we het complex.
Mijn leven was gewijd aan het dienen van de armen en zieken. En hoeveel de tijden ook zijn veranderd, die roeping om elkaar te dienen blijft altijd actueel.
Wees daarom sterk in moeilijke tijden, en vergeet nooit het belang van zorg en liefde voor de meest kwetsbaren onder ons.
Laten we samen bouwen aan een wereld waarin mededogen en toewijding centraal staan, zoals wij dat in ons klooster deden. De kracht van gemeenschap en opoffering kan zelfs de donkerste dagen verlichten.
Ik wens jullie nog een mooie avond en een rijkgevuld, gezond leven.
Het ga jullie goed
Gertrudis van Schaffelen